Lieve jij
Als auteur kies je zelden wat het leven je brengt, zeker niet tijdens je schrijfproces. Je plant zorgvuldig tijd in je agenda. Je hebt een structuur waar je je goed bij voelt. Je hebt de juiste schrijfmethode gevonden. Alles lijkt op zijn plaats te vallen – totdat het noodlot toeslaat.
- Je partner wordt ziek.
- Een dierbare vriend krijgt een vreselijk verdict.
- Een ouder overlijdt plots.
- Financiële druk dwingt je nieuwe opdrachten aan te nemen.
- Je team valt uit elkaar.
- Je laptop en telefoon worden gestolen.
- …
Klinkt dit te dramatisch, als voer voor een roman? Helaas niet. Het overkwam mijn auteurs de afgelopen jaren. En eerlijk? Ook mij.
Het leven stopt je schrijfritme
Ik herinner me vier jaar geleden nog goed. De nacht dat mijn hondje stierf, in mijn armen. Ik had de dagen ervoor alles gedaan om hem dicht bij me te houden – zelfs op een oude matras naast hem geslapen. De energie kroop naar zijn lijfje dat afkoelde, en ik wilde hem mijn warmte geven. Tot de dierenarts zei dat ik hem moest laten gaan. Ik kon het alleen door hem stevig vast te houden en diep in zijn ogen te kijken. Waar ik de bevestiging vond …
De volgende ochtend had ik een belangrijke lancering gepland: opnames, een fotograaf, marketingplannen. Alles was al maanden voorbereid. En toch… niets voelde belangrijk.
Het leven laat zich niet plannen. Het vraagt om een pauze, om ruimte. Dat geldt voor ons allemaal, ook voor mijn auteurs.
Eerst stilvallen, dan verder
Wat me telkens ontroert, is het vertrouwen dat auteurs me schenken in zulke momenten. Ze delen hun pijn, hun worstelingen. En hoewel die verhalen niets met het boek te maken lijken te hebben, hebben ze er tegelijkertijd alles mee te maken.
Wanneer het leven ons dwingt stil te staan, ontstaat er een nieuwe dimensie in het schrijfproces. Soms komt die later, soms meteen. Het kan je boek verdiepen, je woorden veranderen, of zelfs je hele verhaal een nieuwe richting geven.
Zachtheid als sleutel
In zulke tijden is forceren zinloos. Geen druk, geen harde deadlines. In plaats daarvan:
- De natuur in.
- Tijd doorbrengen met wie je dierbaar is.
- Zachtheid, warmte en ruimte zoeken…
- Wat je nodig hebt ….
Het is pas als je lichaam en geest weer ademruimte hebben, dat het schrijven opnieuw kan stromen. Misschien verandert de structuur van je boek. Misschien voeg je nieuwe puzzelstukken toe. En dat is oké. Want het boek dat je uiteindelijk schrijft, weerspiegelt altijd wie je bent – zelfs als je onderweg verandert.
We blijven samen onderweg
Of je nu vastloopt of verder wil schrijven: je hoeft het niet alleen te doen. We plannen ruimte in voor wat niet te plannen valt, en gaan verder wanneer de tijd rijp is.
Met alle zachtheid en bemoediging,
www.thepowerofbooks.be
laurence@thepowerofbooks.be
PS: Wil je weten hoe je aan je boek kunt blijven werken, zelfs als de tijd tegenzit? Ik denk graag met je mee.
Boek gerust een vrijblijvende call via deze link.
