Exacte cijfers over het aantal mensen dat een boek wil schrijven zullen we nooit kennen, omdat de onderzoeksresultaten die daarover gepubliceerd worden wel eens durven uiteenlopen. Maar of het nu de droom is van 50%, 60% of 80% van de bevolking, het cijfer is in ieder geval heel hoog. Niemand zal dat ontkennen, want we horen van de gesprekspartners die we in ons dagelijks leven ontmoeten elk jaar wel duizenden keren dat “ze er een boek zouden kunnen of willen over schrijven.”
Tegelijk kunnen we ook zien dat bijna 100% van de mensen constant aan het schrijven is: van aantekeningen op bierkaartjes en in Moleskineschriftjes, over sms’en en tweets tot lezersbrieven en blogs. Mensen schrijven en zullen altijd blijven schrijven.
Waarom? Omdat de nood om verhalen op te tekenen nog nooit zo groot is geweest als in deze onzekere tijden waarin op korte tijd tal van instituten, zoals de kerk, de banken en de politiek, die ons vroeger houvast en zekerheid boden, in recordtempo van hun voetstuk zijn gevallen. Verhalen bieden houvast voor onszelf en voor anderen.
In zijn nieuwste boek met de mysterieuze titel Het land 32 legt de jonge Nederlandse schrijver Daan Heerma van Voss haarfijn uit dat mensen in alle omstandigheden behoefte hebben aan verhalen. Verhalen mogen dan volgens hem misschien wel geen primaire levensbehoefte zijn, ze zijn wel een secundaire levensbehoefte. Hij leidt eruit af en toont dat ook in zijn boek dat diegene die deze behoefte kan invullen door verhalen te vertellen, zichzelf kan redden.
Fantastische verhalen hoor ik ook elke woensdag in het schitterende maar in Vlaanderen zo goed als onbekende televisieprogramma La Parenthèse inattendue. Daarin doen een drietal mensen die in Frankrijk bekendheid genieten, tijdens een weekend op het platteland confidenties over hun leven. In één van de recente uitzendingen vertelde de Canadees-Rwandees-Duit-Franse zanger Corneille hoe hij op 17-jarige leeftijd zijn ouders en broers en zussen vermoord had zien worden bij de genocide in Rwanda en wat dat met hem gedaan had. Een verhaal om heel stil van te worden.
Al die elementen samen – het feit dat we behoefte hebben aan verhalen, dat we ze proberen op te schrijven en dat we zin hebben om ze in boekvorm te gieten – zorgen ervoor dat er meer dan ooit ruimte is voor boeken waarin mensen hun verhalen en inzichten vertellen. Niemand moet zich laten afschrikken door het gegeven dat er jaarlijks al tienduizenden boeken verschijnen. In deze tijd waarin coaching meer dan ooit floreert kunnen alle coaches hun eigen aanpak verwoorden in een boek. Dat kan een enorme hefboom zijn naar meer klanten. Ook Wouter Torfs – de bekende topman van schoenen Torfs die bijna niet uit de media weg te slaan is – zegt in elk interview dat de beslissing om zijn boek “De ziel zit in een schoenendoos” te schrijven hem ongelooflijk veel PR en media-aandacht heeft opgeleverd.
De stap zetten naar een eigen boek is dus niet moeilijk en kan enorm veel opbrengen. Is het in eerste instantie misschien geen handenvol geld, dan toch erkenning, herkenning, autoriteit, de richtingaanwijzers op een pad naar meer business en vooral het besef dat diegenen die een eigen boek schrijven en gepubliceerd krijgen tot een zeldzaam ras behoren: die 1% van de bevolking die de droom van een eigen boek waarmaakt. Waarom zou u nog wachten? Temeer omdat u bij The Power of Books de perfecte begeleiding van A tot Z krijgt.
Geert Degrande