Ik leerde Anne kennen dankzij Erik Van Vooren. Ik mag deze boekenliefhebber intussen misschien zelfs ‘vriend’ noemen.
Het eerste gesprek met Anne liet meteen diepe sporen na. Het confronteerde me met haar verdriet en haar uitdrukkelijke wens om er iets mee te doen. Anne verloor drie jaar voordien haar man en beste vriend Jan. Ze wilde hem, hun gemeenschappelijk leven en waarden eren met een boek dat ook anderen zou helpen. Zo zou hun leven samen immers niet voor niets zijn geweest.
Samen bouwden ze aan hun gezin vanuit hun waarden (vrijgevigheid, dankbaarheid en vergevingsgezindheid). … en plots was daar die spelbreker, ongeneeslijke hersenkanker. Wat was de allergrootste confrontatie? Het grootste gemis? En wat hielp haar? Op dit moment? In de toekomst? En vooral, hoe kan dit anderen inspireren als ze in hun omgeving met de dood worden geconfronteerd? Hoe kunnen ze steun bieden?
Wat kan je doen? Wat zeg je beter niet? Wat is echt belangrijk voor een mens in diepe rouw? Op welke manier kan je vanuit de omgeving steun bieden? De waarde van vriendschap kan nooit worden overschat. En .. is tegelijkertijd ook niet vanzelfsprekend.
Wel, daarover handelt dit boek.
Auteur Anne loodst de lezer door haar eigen rouwproces. Op haar pad kwam ze veel do’s & dont’s tegen. De door haar intens gewaardeerde vriendschappelijke gestes van mensen om haar heen bezorgen haar veel moed om niet op te geven, om dag per dag vooruit te gaan.
Anne schrijft graag over de nalatenschap van de relatie met haar man voor het leven. Ze geeft inzicht in het grote belang van de diepe verbinding. Tegelijk koestert ze de vele kleine manieren om steun te bieden aan mensen van wie het leven van alledag in duigen viel.
Het boek benadrukt het belang van vriendschap, dat las je al.
De belangrijkste boodschap die ik ontdekte? Dat het helemaal niet groots of moeilijk hoeft te zijn om te helpen! Wel integendeel! Het is net die ‘kleine aandacht’ die raakt, ontroert en ondersteunt.
Kies zelf voor de gevoeligheid die bij je past: stuur een kaartje, schrijf een gedachte, schenk een boek…Welk vorm past bij jou het best? En pas die toe: ga samen wandelen, bezoek een theatervoorstelling of trek naar de bioscoop. Hou je van koken? Bel op zondag aan en bied een stoel aan …
Dit boek bracht ook mij terug naar een gevoelig deel in mezelf, dat ik een beetje uit het oog was verloren. In de rush van de dag, stond ik nooit graag stil bij mijn eigen verdriet, gemis of pijn. Die moeilijke emoties liet ik liever niet toe in mijn eigen leven. De te ‘snelle tijd’ ondersteunde me in dit proces om deze confrontatie met mezelf te negeren. Door het lezen van Annes boek zag ik in dat ‘stil verdriet’ ook bij het leven hoort. En ik er niet enkel een verrijkende dimensie aan kan geven, maar die ook meteen kan doorgeven.
Het boek van Anne noem ik dus bijzonder waardevol voor iedereen die een naaste wil troosten in een tijd van verlies en niet meteen weet hoe.
met warme en bemoedigende groet,
PS Mocht je me willen spreken over een boek dat je voor ogen hebt om de wereld rondom je beter te maken? Aarzel niet om me te contacteren .. dan kijken we samen welke mogelijke volgende stappen je kan zetten.
